میراث هرمزگان مشمول بی مهری/ معبد هندوها فراموشخانه شده است

به گزارش خبرنگار مهر در بندرعباس، تاریخ، شناسنامه همیشه زنده ملل مختلف بوده و این تاریخ تا آنجا اهمیت پیدا می کند که گاهی منجر به نزاع یا دعوایی بین کشورهای مختلف می شود. جنگ هایی که تنها برای اثبات قدمت و وجود آدمیان در یک زمان و مکان است نزاع هایی که شاید قرن ها طول می کشد تنها برای به چنگ آوردن تکه کوچکی از تاریخ.

در عین حال گاهی کشورهای مختلف برای به رخ کشیدن و نشان دادن اصالت و حق خود بر تاریخ، آثار باستانی خود را به ثبت و آن را در معرض دید جهانیان قرار می دهند که البته علاوه بر اثبات سهم خود از تاریخ به عنوان یک منبع درآمد استفاده و بر روی آن سرمایه گذاری های کلان می کنند.

تاریخ برای کشورها آنقدر اهمیت دارد که گاهی سیاست دنیایی جدید را تحت الشعاع خود قرار می دهد و بسیاری از مناسبات سیاسی بر اساس آن شکل می گیرد. دوره های زمانی مختلف بیانگر ناگفته های زیادی هستند که ملتها با تکیه بر آن بزرگی خود را به رخ یکدیگر می کشند.

کشوری مانند ترکیه با داشتن مسجد "ایاصوفیه"، هند "تاج محل"، ایتالیا با داشتن معابد فراوان تنها نمونه ای از کشورهایی هستند که در این زمینه  و در راستای نشان دادن تاریخ کشور خود سرمایه گذاری ها و اقدامات فراوانی را انجام داده و امروزه به عنوان یکی از کشورهای مهم در امر جذب توریست محسوب می شود.

ایران به عنوان یکی از کشورهای دارای قدمت تاریخی فراوان در این زمینه تلاش های زیادی را انجام داده اما بسیاری از بناها و مکان های تاریخی در استان های مختلف هنوز ناشناخته مانده و رو به نابودی است و گاها حتی بناهای ثبت شده در یونسکو نیز بنا بر مصلحت در حال نابودی است.

غالب شهرهایی که در کنار مرزها هستند به علت نقش بسیار مهمی که به عنوان یک نگهبان برای کشور بازی می کردند سخن های بسیاری برای اثبات تاریخ محکم و با عظمت خود دارند و هرمزگان یکی از استانهای مرزی محسوب می شود که نقش مهمی در شکل گیری تاریخ و فرهنگ ایران زمین دارد. با گذر و کاوشی در این استان به تاریخ بکر و دست نخورده ای بر می خوریم که بیانگر فراز و نشیب های زیادی در شکل گیری فرهنگ کهن این خاک دارد.

دزدیده شدن اشیا و نابودی آنها دلایل دیگری برای نابودی تاریخ مردم این خطه است و آگاهی نداشتن و نشناختن خود مردم نیز دلیلی دیگر بر گم شدن تاریخ جنوبی ترین استان کشور است.

نمونه های زیادی از بناهای تاریخی در این استان وجود دارد که بر اثر بی مهری و بی توجهی مسئولان هنوز نتوانسته جایگاه خود را پیدا کند و همچنان در گوشه ای در حال جان کندن است. شاید هنوز آن فردی که هر ساله به دیدن سی و سه پل برای تجدید تاریخ سرزمین خود می رود نمی داند که در گوشه ای دیگر در استان هرمزگان پل لاتیدان قدیمی ترین پل ایران با دهانه هایی بزرگتر از سی و سه پل در حال نابودی است.

بسیاری از بناهای تاریخی هنوز ثبت نشده و بعضی دیگر هم با اینکه به عنوان یک مکان تاریخی شناخته و ثبت شده مانند یک کالای بی مصرف در انباری میراث فرهنگی خاک می خورند. دزدیده شدن اشیا و نابودی آنها دلایل دیگری برای نابودی تاریخ مردم این خطه است و آگاهی نداشتن و نشناختن خود مردم نیز دلیلی دیگر بر گم شدن تاریخ جنوبی ترین استان کشور است.

وجود خانه‌ها، قلعه‌ها، مساجد، حمام‌ها، غارها و بسیاری از مکان‌های دیگر که در گمنامی به سر می‌برند گواه دیگری برای فراموش شدن تاریخ هرمزگان است که روز به روز بر تعداد بنا‌های نابود شده افزوده می‌شود.

قلعه پرتقالیها

البته عدم معرفی بنای تاریخی را نباید تنها دلیل نابودی آن دانست زیرا گاهی شناخت و معرفی آن باعث نابودیش می‌شود. ترمیم بناهای تاریخی با مواد غیر استاندارد خود یکی دیگر از عوامل نابودی یک بناست که به وفور در این استان دیده می شود مانند درست کردن معبد هندو‌ها که به سبک جدید در حال ترمیم است و دیگر آثاری از نقاشی ها و نقوش کنده کاری شده بر روی دیوارهای آن نمانده است. بر روی دیوار‌های این معبد نوشته‌هایی که با خط سانسکریت وجود داشته یا سنگ قبرهایی که یا بر اثر عدم آگاهی یا بی توجهی میراث فرهنگی دزیده شد که در حال حاضر تنها دیوارهایی با گچ‌های سفید ساخت آخرین دستگاه های پیشرفته و کارخانه‌های گچ سازی مشاهده می کنید.

معبد هندوها به بهانه ترمیم به فراموشخانه تبدیل شده است

معبد هندو‌ها به عنوان یک بنای تاریخی و زیبا که در مرکز شهر قرار دارد برای شهر بندرعباس از اهمیت زیادی برخوردار است و هنگامی که یک مهمان به شهر وارد می شود شاید اولین چیزی که توجه آن را جلب می کند گنبد زیبای این معبد است اما چند سالی است که به بهانه ترمیم، دیدار از این معبد برای همگان ناممکن شده و این مکان کم کم به فراموشخانه ای در دل شهر تبدیل می شود.

کم نیستند از این دست بناهایی که در استان در حال نابودی کامل هستند.

قلعه برج و مسجد ملک القدوس بخش رویدر بندرخمیر تنها یکی از این بناهای در حال نابودی است که میراث فرهنگی هیچ توجه ای به آنها نداشته و تاریخ این خطه از کشور که پر است از دلاوری ها و رشادت های مردان و زنان آزاده ای که برای دفاع از میهن جان های خود را فدا کردند را به فراموشی سپرده و فقط به تماشای نابودی این میراث عظیم نشسته است.

هنوز میراث فرهنگی نماینده ای در تعدادی از شهرهای این استان در راستای گزارش و کنترل وضعیت مکان های تاریخی نداشته که این خود عامل مهمی برای رسیدگی نکردن مداوم از بناهای تاریخی و از بین رفتن آنهاست.مکانهای تاریخی زیادی وجود دارند که میراث فرهنگی گوشه چشمی هم به آنها نشان نداده و این بناها در حال تخریب هستند.